της Σύνταξης
Σιωπή λαλέουσα από την μεριά του πολιτικού κόσμου για την Επέτειο των Ιμίων. Κι αν ειπώθηκε προεκλογικά καμιά πατριωτική κουβέντα παραπάνω, νερό κι αλάτι τώρα. Και Πρέσπες παντού.
Το σημιτικό όραμα των συμβιβασμών πραγματοποιείται από την παράταξη που όσο κανείς άλλος εμπορεύθηκε την εθνικοφροσύνη. Καμία έκπληξη. Η Κύπρος, από την Ζυρίχη ακόμη, ήταν μακριά. Το επιβεβαιώσαμε το ’74 και το πιστοποιούμε σήμερα συνεχίζοντας να βγάζουμε στο τσακίρ κέφι ανακοινώσεις συμπαράστασης. Άλλωστε αυτές τζάμπα είναι. Και δεν τις παίρνει και κανείς στα σοβαρά. Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση έχουν δώσει εξετάσεις κι έχουν αποδεχθεί όλους τους… συμμαχικούς σχεδιασμούς ‒ «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». Είναι ευαίσθητοι άνθρωποι οι σύμμαχοι. Ευαίσθητοι αλλά ψιλογκαβοί. Γι’ αυτό δεν βλέπουν στρατό κατοχής στην μεγαλόνησο, δεν βλέπουν το τελευταίο τείχος που χωρίζει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, δεν βλέπουν τα νταηλίκια του Σουλτάνου. Βλέπουν διαπραγματεύσεις και συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Εμείς είμαστε για τα θελήματα. Άλλοι κάνουν τις δουλειές.
Κι είναι να μην τους ανοίξει η όρεξη. Διότι μετά την Κύπρο έρχεται το Αιγαίο και η Θράκη. Αυτό το ξέρουν όλοι αλλά κάνοντας ότι δεν το ξέρουν, νομίζουν ότι ο κατευνασμός θα λειτουργήσει αποτρεπτικά.
Κι αν δεν λειτουργήσει, εδώ που τα λέμε, τι είχανε, τι χάσανε στο κρατίδιο Αθηνών και Μυκόνου; Ποιος θα τους μαλώσει; Η φοβισμένη εικονική α-κοινωνησία; Ναι, θα βάλει τα απολυμασμένα πληκτρολόγιά της να κλάψουν.