ΗΡΩΩΛΟΓΙΟ

Θεόδωρος Γ. Κανδηλάπτης

            Η 26^η του μηνός Φεβρουαρίου ημέρα μνήμης του υπέρ πίστεως και πατρίδος ηρωικώς πεσόντος Θεοδώρου.

            Ανεξάντλητος βλαστότοπος ηρώων και μαρτύρων τα ευλογημένα χώματα της ιστορικής Ρωμανίας. Πραγματικά έμπλεα από τα κατορθώματα των του Θεού αγωνιστών και της Πατρίδος ανυστερόβουλων υπερασπιστών, τα αγιολόγια και τα ηρωωλόγια του Έθνους παραδίδονται από γενιά σε γενιά προσφέροντας με τα αποτυπωμένα σε αυτά περιστατικά, πρότυπα θαρραλέας ζωής και άγιας βιωτής, στον οποιονδήποτε ανατρέξει με λαχτάρα και εμπιστοσύνη στις σελίδες τους.

            Σε όλους ανεξαιρέτως τους αγωνιστές της Ρωμιοσύνης τους πρέπει κάθε τιμή και δόξα όχι μόνο γιατί με τη θυσιαστική τους ιχνηλασία μας αποκάλυψαν το μονοπάτι που οδηγεί προς την όντως ζωή, αλλά και επειδή είναι διαρκώς συν-μετέχοντες, με τρόπο μυστηριακό μεν ουσιαστικό δε, και στη βιολογική μας υπόσταση. Η καθαγιασμένη, από την αυτοθυσία και αυθυπέρβαση, σάρκα των εκατομμυρίων γνωστών ή αγνώστων αγίων, μαρτύρων και ηρώων έγινε λίπασμα για κάθε σπιθαμή γης της Πατρίδος, γεγονός που επιχείρησε να αποτυπώσει ποιητικά μια ψυχή:

ΟΛΟΪΔΙΟ πυρκαγιά το λιόγερμα

Πέρ’ απ’ του ορίζοντα τις όχθες

Εμπρηστής των κορυφών.

Πράσινα χάσκουν σύγνεφα

Ταξιδευτές τ’ ουρανού

Δίχως αφετηρία∙ χωρίς προορισμό.

Αιώνιος μάρτυς ο Καλές

Στου λόφου σμιλεμένος την πλαγιά

Μάρμαρο∙ δάκρια∙ άγρια μέντα.

Κουρκούα, Σάββαινα, Κανδηλάπτη∙

Το πνεύμα με τη σάρκα σας

Έθρεψαν χλόες και γελάδια ( . . . )

( . . . ) Κι αυτά με τη σειρά τους εμένα !

            Ο ήρωας Θεόδωρος Γ. Κανδηλάπτης γεννήθηκε στην Αργυρούπολη του Πόντου την 1^η Ιανουαρίου του 1918. Ήταν στερνοπαίδι, ήτοι το 4^ο τέκνο του Γεωργίου Θ. Κανδηλάπτη, δημοδιδασκάλου – δημοσιογράφου, λογίου Ποντίου, συγγραφέα πολλών συγγραμμάτων κυρίως λαογραφικού και ιστορικού περιεχομένου και της Αγγελικής, αμφότεροι καταγόμενοι από την Αργυρούπολη του Πόντου.

            Με τα γεγονότα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών (Συνθήκη της Λωζάνης), η πολυμελής οικογένεια Κανδηλάπτη αναγκάζεται να μετακινηθεί στην Ελλάδα, το θέρος του 1924. Αρχικά στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν στη Νάουσα ώσπου εν τέλει τον Οκτώβριου του ίδιου έτους, εγκαθίσταται στα Πάταρα του ν. Έβρου. Ο Θεόδωρος τα πρώτα του σχολικά χρόνια τα πέρασε στα Πάταρα και στην Αισύμη. Όμως με προτροπή του πατέρα του, τις εγκύκλιες σπουδές του τις ολοκλήρωσε στο Γυμνάσιο της Αλεξανδρούπολης αποφοιτώντας με άριστα το έτος 1937 και κατόπιν εξετάσεων επέτυχε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ως Εύελπις επέδειξε επιμέλεια, ζήλο, εργατικότητα και πειθαρχία και ονομάστηκε Δεκανέας.

            Τον Αύγουστο του 1940 ορκίσθηκε Ανθυπολοχαγός Πεζικού ως 56^ος κατά σειρά επιτυχίας μεταξύ 285 συναδέλφων του Ανθυπολοχαγών.

            Με την αποφοίτηση του τοποθετήθηκε στο 7 Σύνταγμα Πεζικού (εφεξής ΣΠ) και συγκεκριμένα στον 11^ο Λόχο ενώ με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου την 28^η Οκτωβρίου 1940 απεστάλη στο Ηπειρωτικό Μέτωπο. Εμφορούμενος, όσο λίγοι από την αγάπη του προς την αιώνια Ελλάδα, έγραφε προς την μητέρα του από το πεδίο των μαχών: «Μητέρα, ανήκω κατά τα ¾ εις την Πατρίδα και κατά το υπόλοιπον εις την σεβαστή μου οικογένειαν. Αντιμετωπίζομεν τους αναιδείς επιδρομείς με θάρρος και αποφασιστικότητα. Μη κλάψετε αν κατά τύχη χαθώ. Θα αποδείξωμεν εις τους επιδρομείς ότι η Ελλάς έχει νέους Σουλιώτας και ουχί Αιθίοπας».

            Επιδεικνύοντας θάρρος και αυταπάρνηση έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες του 7^ου ΣΠ, καταρχάς ως Διμοιρίτης και έπειτα ως Διοικητής Λόχου, κατά τη διάρκεια των οποίων αιχμαλώτισε Ιταλούς Αξιωματικούς και οπλίτες με τον Λόχο του. Πολεμώντας πάντοτε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, την 15^η Φεβρουαρίου 1941, μετετέθη στον 11^ο Λόχο του 28^ου ΣΠ. Μετά σειρά ανδραγαθιών, το ξημέρωμα της 26^ης Φεβρουαρίου 1941, κατόπιν σφοδρού βομβαρδισμού από το ιταλικό πυροβολικό, έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στην Κλεισούρα Αλβανίας στο ΥΨΩΜΑ «ΜΠΟΥΜΠΕΣΙ», βληθείς από όλμο.

            Η Πατρίδα απένειμε το Παράσημο Χρυσού Αριστείου Ανδρείας στον φονευθέντα Μον. Ανθυπολοχαγό (ΠΖ) Θεόδωρο Κανδηλάπτη, επικολλώντας αυτό με ανώτατο Αξιωματικό στο στήθος του πατέρα του σε επίσημη τελετή. Επίσης, μετά τον θάνατο του τού απονεμήθηκε ο βαθμός του Υπολοχαγού ενώ στις λοιπές ηθικές αμοιβές με τις οποίες τιμήθηκε συμπεριλαμβάνονται ο Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξης και το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων.

            Έτσι λοιπόν ο Θεόδωρος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος ηρωικώς πεσόντων. Η Πατρίδα, στις 28 Φεβρουαρίου 1977, τιμώντας τη μνήμη του, ονόμασε το πρώην Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΖΗ» στην Αλεξανδρούπολη σε «ΑΝΘΛΓΟΥ (ΠΖ) ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΝΔΗΛΑΠΤΗ», ενώ κινούμενος στο αυτό πνεύμα ο Δήμος Αλεξανδρούπολης ονόμασε μία από τις οδούς της πόλης σε οδό Κανδηλάπτη.

            Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και ηρωικέ αδερφέ ημών.

            Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Θεοδώρου.