της Σύνταξης
Άγνωστος στο ευρύ αναγνωστικό κοινό ο Κώστας Δημητρίου Καραβίδας υπήρξε ο σημαντικότερος και συστηματικότερος μελετητής του νεοελληνικού κοινοτικού φαινομένου. Η καταγωγή του ήταν από το ορεινό χωριό Ζωριάννο της Δωρίδας, αλλά ο ίδιος γεννήθηκε το 1890 στην Κεφαλονιά, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του.
Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Πάτρα και συνέχισε στη Νομική σχολή Αθηνών, όπου και δραστηριοποιήθηκε από το 1908 έως το 1912 στους αγώνες υπέρ του Δημοτικισμού με συναγωνιστές τους Αλέξανδρο Δελμούζο, τον Φίλιππο Δραγούμη κ.ά. Φοιτητής ακόμη συμμετείχε εθελοντικά στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, ευρισκόμενος στην πρώτη γραμμή.
Ολοκλήρωσε τις νομικές σπουδές του το 1914 και τον επόμενο χρόνο, κατόπιν εξετάσεων, έγινε υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών και υπηρέτησε στις Νομαρχίες Ναυπλίου και Σπάρτης.
Το 1917 ακολούθησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Θεσσαλονίκη κι εντάχθηκε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης. Υπηρέτησε στο πολιτικό γραφείο του Ελ. Βενιζέλου κι εν συνεχεία στην Γενική Διοίκηση Μακεδονίας. Αυτή την περίοδο θα ξεκινήσει την πρωτοπόρο έρευνά του για τις τοπικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Μετά την παραίτησή του από τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας, το 1920 έως το 1926 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Για μικρό διάστημα, το 1922, διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Πολιτική Επιθεώρησις του δολοφονηθέντος Ίωνος Δραγούμη, το οποίο εξέδιδε ο αδελφός του Φίλιππος. Στις αρχές του 1922 βρέθηκε στην Ύπατη Αρμοστεία Σμύρνης με την ιδιότητα του δημοσιογράφου.
Μετά την επιστροφή του και μέχρι το 1924 ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν συνεκδότης του περιοδικού Κοινότης, στο οποίο δημοσιεύθηκαν, εκτός από λογοτεχνικά του κείμενα, αρκετά σημαντικά δοκίμιά του.
Από το 1926 έως το 1929 εργλαστηκε ως τμηματάρχης του Υπουργελιου Εξωτερικών στην βόρειο Ελλάδα με αρμοδιότητες σε ζητήματα εποικισμού. Την ίδια περίοδο συμπλήρωσε τον τόμο των Αγροτικών.
Το 1928 παντρεύτηκε την Τούλα Μ. Κωτσάκη και απέκτησαν μια κόρη, την Ζωή, εν συνεχεία σύζυγο του Κωνσταντίνου Π. Καλλιγά.
Το 1932 προσελήφθη στην Αγροτική Τράπεζα και ασχολήθηκε με την οργάνωση εγγειοβελτιωτικών έργων σε μικρές κοινότητες ανά την επικράτεια. Οι εκθέσεις και τα υπομνήματα για αυτά τα έργα αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα της εργασίας του, η οοποία όμως, στο μεγαλύτερο μέρος της, παραμένει ανέκδοτη στο πολύτιμο αρχείο του.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της «Δημοκρατικής Ομάδας» (Αλέξ. Δελμούζος, Κ. Γεωργούλης, Πίνδαρος Χριστοδουλόπουλος κ.ά.) και σε συνεργασία με άλλους εξέδιδε την παράνομη αντιστασιακή εφημερίδα Ο Δημοκράτης.
Το 1943 δημοσίευσε την δημοσίευσε την δεύτερη έκδοση των Μακεδονικών Ύμνων.
Μετά την Κατοχή συνέχισε την αρθρογραφία του στο περιοδικό Δημοκρατική Επιθεώρησις.
Συνταξιοδοτήθηκε από την Αγροτική από την Αγροτική Τράπεζα το 1953.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποσυρθεί από τη δημόσια δράση.
Πέθανε, έπειτα από μακρόχρονη ασθένεια, το Μάρτιο του 1973.
Το πλούσιο συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Καραβίδα περιέχει μελέτες, ποιήματα και διηγήματα. Μερικά από τα αυτοτελή δημοσιευμένα συγγράματά του: Εύρωπος (1925), Δωρικόν Άσμα (1926), Η Μακεδονοσλαβική Αγροτική Κοινότης (1926), Η πύκνωσις των αγροτικών μας πληθυσμών (1927), Σοσιαλισμός και Κοινοτισμός (1930), Αγροτικά (1931). Οι επίσης Κ. Καραβίδας έχει δημοσιεύσει επίσης σειρά άρθρων σε πολλές εφημερίδες με ποικίλη θεματογραφία. Το αρχείο του δωρήθηκε το 1986 στην Γενάδειο Βιβλιοθήκη από την κόρη του και αυτό που επείγει είναι η δημοσίευση, η μελέτη του και η αποτίμησή του.
Published by